Sen varsın.
Her şeyi bir arada tutan şey senin çaban.
Bazen yorgun…
bazen kırgın, bazen öfkeli, bazen durgundun.
Ama her seferinde devam ettin.
Tüm bunlara rağmen oradaydın.
Neşeydin
Sevinçtin.
Kendine vermeyi bilemediğin şefkat, başkalarına verdiğin iyiliktin.
Tam şimdi…
çokça
kendine değmeye ve onu sarmaya ihtiyacın var.
Birlikte sadece durabiliriz.
Nefes alabiliriz.
Ve fark edebiliriz
Sen ben biz buradayız.
Yeniden hissetmeye değeriz.
Çünkü hayat biziz.
Burası Gölgelik.
Hiçbir şey olmak zorunda olmadığın bir yer.
Daha iyiye varmak için değil,
biraz olduğun gibi durmak için kurulmuş bir alan.
Sesini bulmak şart değil.
Ama istersen buradaki sessizlik,
sana ses olabilir.
İstersen birşeyler çizeriz, dilersen bir köşede okuruz, ya da belki oturur konuşuruz.
Burada her ay bir ses var,
bir yazı, bir çember.
Ama belki asıl olan,
birlikte kalabilmek.
Birlikte susabilmek.
Ve yeniden kendine yakın hissedebilmek.
Biraz soluklanmak istemez misin?
Burası Gölgelik.
Ve burada yerin var.
Join the crew
Be part of a community of people who share your interests. Participate in the comments section, or support this work with a subscription.
To learn more about the tech platform that powers this publication, visit Substack.com.
